Dag 31/32 - van Te Anau via Doubtful Sound naar The Catlins

We hoeven donderdag niet vroeg op want we hoeven pas om 12:10 uur in Manapouri te zijn voor de boot. We tanken, halen iets voor de lunch en rijden toch alvast door (het is maar een ritje van een half uur). Het is zonnig als we aan komen. We lopen wat rond door het plaatjes maar het lijkt compleet verlaten. Rond 10 uur melden we ons bij de incheckbalie. We krijgen instapkaarten en gaan nog even een korte wandeling langs de kust van Lake Manapouri doen. Om 12 uur zijn de terug bij de haven en rond 12:30 uur kunnen we aan boord van de boot. Dit is nog niet de boot waarop we in de Doubtful Sound gaan varen! Met deze eerste boot steken we Lake Manapouri over. Dat is een tocht van een uur. Daar stappen we uit met al onze spullen en stappen we over op een bus, deze brengt ons naar de uiteindelijke boot. Een groot zeilschip! Ze hebben plaats voor 90 passagiers en vandaag zijn we met 65. In de main lounge krijgen we eerst een briefing, inclusief een instructie hoe je het zwemvest aan kunt trekken. Hilarisch. Daarna kunnen we naar de slaapvertrekken. Eerst de mensen die in vierpersoonskamers slapen en daarna de mensen die in tweepersoons kamers slapen. We worden naar onze kamer begeleid en het is een leuke knusse kamer met twee ramen en een eigen badkamer met douche en toilet. We dumpen onze spullen en gaan naar het dek om gelijk van het uitzicht te genieten.

Als we eenmaal varen blijkt dat het enorm hard waait! Niet normaal. De bemanning had er al voor gewaarschuwd. Losse onderdelen kunnen en zullen wegwaaien. Mensen kunnen leunen op de wind. Als er dan ook nog een flinke spray water over het dek gaat ben ik er klaar mee. Ik ga naar binnen. Ik ben gewoon bang dat ik eraf waai! Binnen nemen we wat warms te drinken en eten we vers gebakken muffins. Echt lekker! Daarna gaat Eric weer naar buiten en ik naar de observatie lounge. Vanuit de lounge zie ik soms behoorlijke hoeveelheden water over het dek gaan! Het waait nog steeds enorm. Hele water-wervelwinden gaan over het wateroppervlak. En de golven nemen ook toe. Enthousiast wordt door de speakers omgeroepen dat de zee kalm is, ondanks de harde wind, dus we gaan zo ver mogelijk het fjord uit naar de Tasmanzee… Ondanks dat de zee kalm is, zijn de golven voor mij misselijkmakend hoog. Als het niet zo nat en winderig was, was ik buiten gebleven. Bijna uit het fjord komen we bij een rotseiland uit. Hierop liggen NZ fur seals. En dan wordt er ook een pinguïn gespot! Eric is nog steeds buiten en nu wil ik ook erg graag naar buiten. Het is uiteraard druk op het dek dus ik kan het niet heel goed zien. Dan is er een windvlaag en een schok gaat door de toeschouwers: de pinguïn kan blijkbaar toch vliegen! Hij wordt ondersteboven geblazen door de wind en stuitert als een knuffelbeest van de rotsen in het water. Eric ziet het ook en tegelijk dat de pinguïn door de wind gegrepen wordt, verliest hij zelf zijn evenwicht en schraapt mijn zijn scheen langs een staalkabel. Gelukkig geen blijvend letsel.

Ondertussen wordt in de keuken soep klaargemaakt. Lekker! Iedereen is inmiddels aardig verkleumd dus iets warms gaat er wel in. Terwijl de soep wordt gegeten, varen we naar een rustig stuk in het fjord waar we wat wateractiviteiten kunnen doen en later de nacht door zullen brengen. Eric gaat mee kajakken en ik maak foto’s vanaf de boot. Door de sterke stroming en harde wind is het flink aanpoten met het kajakken! Eén kajak slaat om en het lukt niet om de persoon weer in de kajak te krijgen.

En dan is het al tijd voor het avondeten! Een heerlijk buffet met heerlijke salades, groentes, rijst, lamsbout en rundvlees. Daarna ook nog een dessertbuffet met de overheerlijke pavlova, chocolademousse, chocoladetaart, fruit, een hele mooie kaasplank, citroentaart, appelcrumble met custard.

Na het eten wordt in de observatieruimte een presentatie gegeven over Nieuw-Zeeland. De geschiedenis, de flora en fauna en dan in het bijzonder die van fjordland. Heel interessant! Bijvoorbeeld dat Nieuw-Zeeland van de rest werd afgescheiden voor het ontstaan van zoogdieren. Waardoor het dus een land werd zonder zoogdieren en unieke vogelsoorten. Ook wordt een röntgenfoto getoond van een kiwivrouwtje met een ei. Gigantisch groot is zo’n ei! Arm beest…

Na de presentatie is het tijd om naar bed te gaan. We zetten de wekker extra vroeg want bij het wegvaren kunnen we misschien dolfijnen zien! ’s Nachts ben ik een paar keer wakker omdat de wind heel hard waait. Ook hoor ik onweer en regen. En wij dachten nog wel dat het jammer was dat het volle maan zou zijn en we daardoor geen sterren konden zien. Haha! Het is alleen maar bewolkt geweest.

We staan een tijd op het dek en gaan vervolgens aan het ontbijt. Het regent nog altijd. Toch als we uiteindelijk bij een eilandje komen waar vaak pinguïns voorkomen klaart het op! En we zien meerdere crested pinguïns. Gelukkig zien we niet nog een keer zo’n tuimeling als gisteren.

Verderop gaan we stilliggen in het fjord en worden alle motoren uitgezet, we worden verzocht stil te zijn, niet te bewegen, geen foto’s te maken maar even heel bewust te genieten van de geluiden van de natuur (Pam ik moest gelijk denken aan jouw ervaring in de Doubtful Sound!). Heel bijzonder.

Daarna is het nog maar een kort stukje varen naar waar we van boord gaan. We gaan weer terug in de bus en daarna in de boot over het meer en terug naar de auto.

We lunchen in Manapouri (heerlijke omelet!) en rijden door naar The Catlins. Eerlijk gezegd valt het eerste deel van de route ons een beetje tegen (dus dat kan kennelijk ook, of zijn we gewoon enorm verwend inmiddels…?). Het is vrij vlak, lange rechte wegen en alleen maar weiland. Terwijl de beschrijving het heeft over goudgele stranden, grotten, watervallen en wildlife. Wij zien alleen maar schapen, heel veel schapen. Heel veel schapen hebben trouwens een achterkant waarbij ik niet denk: brei daar voor mij maar een lekkere col van… Tegen het einde van de route zien we inderdaad veel uitstapjes richting watervallen en grotten. Omdat het al wat later is en we ook nog een plek moeten vinden om te eten rijden we door. Na een gravelweg komen we aan bij Mohua Park Eco Cottages. In een gezellig ingericht huis krijgen we de sleutel van onze cottage, een plattegrond van de omgeving en tips voor vanavond. Bij het Nugget Point Lighthouse kunnen we rond 19 uur pinguïns spotten! Niet de Crested maar de Yellow-eyed pinguïns. Nou, dat hoef je tegen Eric natuurlijk maar 1x te zeggen. Snel laden we de koffers uit en gaan op pad. Het is nog best even rijden, over een bochtige gravelweg. Op de parkeerplek zien we een bord met instructies. De pinguïns zijn wat schuw en mogen alleen vanuit de observatiehut bekeken worden. Snel lopen we door want het is al kwart voor zeven. Onderweg lopen we verschillende mensen tegemoet. Zijn we te laat? Als we de observatiehut inlopen, komen er net een paar mensen uit waarvan een man tegen ons zegt dat er niets te zien is. Hij heeft het nog niet gezegd of wij zien al een pinguïn in de branding! Geweldig! We zien hem aan land komen en rond waggelen, zichzelf poetsen en het gras in gaan. Er komen steeds meer mensen in de hut en het wordt een beetje dringen bij de raampjes. Terwijl wij staan te kijken hoor ik iemand een enorme tas open ritsen. Een groot statief en een enorme lens worden tevoorschijn gehaald. Hij geeft het alleen veel sneller op dan de meesten. Wij hebben bijna anderhalf uur staan kijken en hebben een stuk of vijf pinguïns aan land zien komen. Hij heeft geloof ik alleen een zeehond gezien. Tja, wachten, wachten en wachten. Wij vonden het ’t wachten in elk geval meer dan waard!

Het is nu wel al half negen en we hebben nog niet gegeten. De bar/café Lumberjack heeft nog een bordje ‘open’ op de deur hangen dus we wagen het er op. Eigenlijk is de keuken al gesloten maar ze willen ons niet met een lege maag wegsturen dus we zijn van harte welkom. Dat waarderen we enorm! We eten heerlijk en rijden in de schemering terug naar de cottage (waar we geen wifi hebben en jullie dus wat langer op het verslag moeten wachten).